Blogs

Met verwondering zag ik het gisteren aan: een lange rij voor onze lokale ijssalon… Staan we normaal gesproken zuchtend voor de kassa van de supermarkt te wachten… voor iets zoets staan we lachend in de file!

IJs prikkelt de zintuigen. Het is zoet, romig, koud, zacht en bovendien hapt het lekker weg. IJs bevat veel suiker en dit is nogal verslavend, maar hoe werkt dat eigenlijk; dat verlangen naar suiker?

Wanneer we iets zoets eten sturen de smaakreceptoren op onze tong een signaal naar de hersenen. Hierdoor wordt vervolgens het ‘gelukshormoon’ dopamine aangemaakt, een stofje dat onze gemoedstoestand oppoetst. En omdat dit gevoel zo prettig is zeggen onze hersenen: “meer, meer, meer…” en gaan we dus weer zoetigheid eten. Suiker stimuleert de aanmaak van dopamine meer dan elk ander voedingsmiddel. Het eten van broccoli mag dus nog zo gezond zijn; het levert niet de hunkering op zoals een moorkop dat doet (en bovendien oogt zo’n groene stronk minder feestelijk).

Toch is deze onhandige verslaving met wat volharding ook weer af te leren. Wanneer je je dagelijkse voeding geleidelijk aan minder zoet maakt, zal je verlangen ernaar ook veranderen. Na pakweg een week heb je eenvoudigweg minder de smaak van zoet nodig om je lekker te voelen. En weet je dat het ijsje waar je dan op zondag voor in de rij staat, extra lekker zal smaken…!

Karin Houdijk
Natuurvoedingspraktijk eet!cetera